Crash-informatie NV187 en RD140 Wieringerwaard

17 januari 1945

Een angstige middag

Door Jan Leijen, geboren in 1932

Het is woensdag ongeveer kwart over twaalf. Ik heb m’n brood op en ga in de caleidoscoop lezen. Voor ik er aan denk is het één uur. De school gaat aan. Allereerst krijgen we geschiedenis uit de gouden eeuw. Daarna leest meester een mooi verhaal over Rembrand voor. Halverwege hiervan horen we opeens schieten, maar het is gauw weer over. Daarna nog eens en nog eens en we horen bommen vallen. Meester houdt op met voorlezen en doet de deuren van de aardappelbewaarplaats (waarin wij school hebben) open. Hij zegt: “Kijk eens wat een vliegtuigen”. Maar meester vergist zich, het is een hele zwerm vogels. Nu gaan we weer op onze plaatsen zitten en meester begint weer voor te lezen, maar dan opeens... een daverend gebrom vervult de lucht. Meester doet de deuren weer open en zegt: “Even kijken of ik ze begroeten kan.” Nu ziet hij in de verte werkelijk een zwerm vliegtuigen aankomen. Enkele vallen neer. Opeens zitten we midden in de vliegtuigen. Rondom ons heen zweven ze. Enkele ervan laten een dikke rooksliert achter zich en boven Wieringerwaard krijgen twee vliegtuigen een botsing. Direct duiken ze naar beneden en vallen op de grond te pletter. Op een andere plaats moet een vliegtuig een noodlanding maken, omdat zijn roer er af is geschoten. Eindelijk zijn ze overgetrokken. In de verte horen we nog gebrom, maar dat betekent niets meer. Hierna gaan wij weer in school en meester leest het verhaal van Rembrand uit.om drie uur gaat de school uit. We pakken de fietsen en rijden met een hele koppel naar Wieringerwaard. Onderweg komen we een paar mensen tegen. Daaraan vragen wij waar de vliegtuigen liggen. Wij krijgen ten antwoord: “Aan de Twee Wegen” Dan komen we bij de dijken jawel hoor, aan de Twee Wegen zien wij het roken. Vlug fietsen we verder, tot we bij de plek komen, waar één van de vliegtuigen is neer gekomen. Hij is gevallen in de boomgaard naast het huis van de burgemeester. Veel takken zijn afgeknapt. In een klein slootje ligt een wiel van het vliegtuig. In een grotere sloot daarvoor ligt het andere. Af en toe schieten er nog een vlam onder het vliegtuig uit. Het is een droevig gezicht.

even later gaan we naar het andere vliegtuig, dat ligt een eindje verder in het land. Hij heeft bepaald een erge glisser gemaakt, want er is een hele streep te zien waar het gras is weg geschaafd. In het land lopen een paar Duitsers, een paar mannen van de landwacht en een paar politieagenten de boel te inspecteren. Onder een parachute ligt het verminkte lijk van een piloot. Overal liggen hulzen en nog goeie kogels van mitrailleurs. Achter een schuur ligt een radio helemaal stuk geslagen. Nu vernemen wij dat het vliegtuig, dat een noodlanding heeft gemaakt bij de walingsweg is neer gekomen. Hierna gaan we op weg naar huis. Bij de watertoren gekomen bemerken we dat deze ook beschoten is. Grote brokken steen zijn er uitgesprongen. In het huis daarnaast zijn grote gaten geschoten. Zo komen we vol avonturen thuis.

Jan Leijen geboren 1932

Woensdag 17 Januari.

Door hoofdmeester Noorman

Het is ongeveer twee uur en ik zit in de aardappelbewaarplaats voor de klas op de eerste bank en ben bezig met een geschiedenisles. In de verte hoor ik vliegtuiggeronk en al spoedig een hevig afweervuur. Ik open de deuren en zie dan naar ik meen een zwerm vliegtuigen, maar dit blijken vogels te zijn. Ik ga dus maar weer rustig verder, maar als het geschiet weer begint ga ik nog eens kijken en zie langs de kust een groep vliegtuigen, waarop een hevig vuur wordt geopend. Ik zie de granaten springen. Als ik weer verder ga met m’n vertelling horen we opeens bommen vallen, de boel staat te trillen en als ik dan nog eens de deuren open zien we op eens een groot aantal bommenwerpers aankomen, die ontzettend laag vliegen. Nog nooit heb ik ze zo laag over zien komen. Het is een prachtig, maar angstig gezicht. Een vliegtuig laat een lange rookpluim achter zich, we denken dat het in de brand staat. Het vliegtuig daalt tenslotte en maakt een noodlanding in Wieringerwaard. Later horen we, dat in dat vliegtuig de commandant zat en dat de beide inzittende van dit vliegtuig er het afgebracht hebben. Twee andere vliegtuigen botsen tegen elkaar en storten omlaag. We zien vanaf de plaats, waar we staan dat ze meteen in brand staan. Na schooltijd ben ik nog even gaan kijken en zie dan dat de resten van de beide vliegtuigen in een weiland en in een boomgaard liggen in een bocht van de Tweewegen. De schooljongens zijn er natuurlijk ook als de kippen bij, die proberen het één of ander te bemachtigen. De vier inzittenden van deze vliegtuigen hebben het einde van deze oorlog niet mogen beleven, ik zie er twee onder een lap doek liggen, van de andere twee is nog niets gevonden. Later heeft men hier en daar nog lichaamsdelen aangetroffen. Deze gebeurtenis vormt enige dagen het onderwerp van gesprek in de polder en al spoedig wordt bekend dat de aanval op Den Helder uitgevoerd werd door zesendertig Beaufighters waarvan er zes niet op hun basis zijn teruggekeerd.

Verslag hoofdmeester Noorman.

Een angstig moment!

Door Anna Marie Meeldijk
Geboren 21 Januari 1932 7e klas.

Het was op een woensdagmiddag........ Nadat we allen de leesboekjes hadden opgeborgen waarin we hadden zitten lezen in het middaguur, pakten we onze taalboekje uit het vak om aan een taal repetitie te beginnen. Een uur verstreek er zonder dat er iets gebeurde. “Taalboekjes opbergen,” klonk het. Vlug deden we de boekjes in het vak. Nu kregen we geschiedenis. Een paar vragen werden aan verschillende leerlingen gesteld. Daarna kregen we een verhaal te horen van Rembrand v. Rijn: Toen Rembrandt hoorde, wat er met zijn schilderij zou gebeuren, eiste hij het terug. Maar het... Plotseling werden we opgeschrikt door een hels lawaai, dat uit de richting van Den-Helder kwam. Meester ging eens kijken wat er was, wij wilden het natuurlijk ook graag weten, daarom verdrongen wij elkander voor de deur om vooral niets te missen van wat er te zien was. Sommige gingen zelfs op de kachel staan! Nog een ogenblikje en toen....... Achter de boerderij van Mars van Wieringen kwam de eerste, maar in een oogwenk waren we geheel omringd door de vliegtuigen. En laag dat ze vlogen! Het kenmerk kon je duidelijk onderscheiden. Boven deze vliegtuigen, het waren jagers, vlogen ook nog een zwerm bommenwerpers. Dus je kunt wel begrijpen, wat een geraas dat was toen ze overvlogen! Maar wat was dat? Daar kwam rokend een vliegtuig naar beneden, recht op de aardappelbewaarplaats, waarin we zaten af. Ik, doodsbenauwd dat het gevaarte in de nabijheid zou vallen, stond te trillen op m’n benen terwijl ik me krampachtig vasthield aan de dichtstbijzijnde bank! Maar gelukkig, een eind voor ons zwenkte het vliegtuig naar links en een paar seconden later was hij al gevallen om nooit meer op te stijgen. Ik herademde. Na dit relletje gingen wij even naar buiten om van de schrik te bekomen. Daar kletsten we nog na over het gebeurde. Iedereen vond, dat het een mooi gezicht was, om ze te zien aankomen. Nu, ik vond het ook wel mooi, maar dat neemt niet weg,

dat hetzelfde mooie gezicht ons evengoed een angstig momentje had bezorgd! Na schooltijd gingen we nog op de dijk staan om te kijken naar het gevallen vliegtuig. Maar hoe we ook tuurde, we zagen niets. Wat nu te doen? Wie op de fiets was, peddelde er heen, voor de lopers evenwel was of is het nu ook nog een heel eindje. Daarom besloten we om maar regelrecht naar huis terug te keren! Later hoorden we van de anderen dat er drie vliegtuigen waren gevallen, alle drie in de Wieringerwaard. Eén, die in de nabijheid van de Walingsweg gevallen was, was bijna nog geheel intact, op een paar kleinigheden na. Een paar jongens klommen in het vliegtuig, om daar eens rond te snuffelen, nu dat was de moeite wel waard. In kleine pakjes waren, netjes opgevouwen rubberbootjes. Ook waren er nog parachutes, helemaal van zijde, met talrijke andere dingen meer.

De andere twee vliegtuigen waren helemaal kapot, daar was dus niet veel te zien, dan een paar stukken dat aan het vliegtuig behoorde.
De middag van de 17e Januari 1945 zal ik niet licht vergeten. Nie alleen de angst die ik doorstaan heb, maar ook niet het mooie schouwspel dat zich daarin die wijde lucht afspeelde!

Anna Marie Meeldijk
Geboren 21 Januari 1932 7e klas.

(overleden 1990)